When writing, the poet is the hunter and the prey, while poetry is that beautiful distance of freedom. I come from Balkans where people leave their homes and personal times, dressed in a shadow of the great historical narratives. The walls of the Civitella were my night keepers of all the unwritten words and silences, bringing me warm safety outside of the sharp knife of history.
ДОМ
Живеев на крајот од градот
како улично светло на кое никој
не му ја менува светилката.
Пајажината ги држеше ѕидовите заедно,
потта нашите споени дланки.
Во преобразбите на невешто соѕиданите камења
го криев плишаното мече
спасувајќи го од сонот.
Деноноќно го оживував прагот
враќајќи се како пчела што
секогаш се враќа на претходниот цвет.
Беше мир кога го напуштив домот:
гризнатото јаболко не беше потемнето,
на писмото стоеше марка со стара напуштена куќа.
Кон тивките простори од раѓање се движам
и под мене празнини се лепат
како снег што не знае дали на земјата
или на воздухот припаѓа.
Casa
Vivevo ai limiti di una città
come un lampione con una lampada
che nessuno sostituisce.
La ragnatela teneva insieme le pareti,
il sudore le nostre mani
nell’incavo di maldestre murature
nascondevo il mio orsacchiotto
per salvarlo dal sogno.
Giorno e notte rianimavo la soglia
mentre tornavo come un’ape che
sempre torna al fiore precedente.
C’era pace quando me ne andai da casa:
la mela, morsa, non era ancora scura,
sulla lettera c’era un francobollo con una vecchia casa abbandonata.
Da quando sono nato mi muovo verso luoghi silenziosi
e vuoti mi si attaccano da sotto
come la neve che non sa se appartiene
alla terra o all’aria.
Dom- Home
NEWS
02/25/2023: MacDowell Spring/Summer 2023 Fellowships Announced